nuffnang

Monday 21 November 2011

Perut Boolat Saya...

Happy Monday...
Hari Isnin, saya memang tak ada mood nak kerja...
Jumaat yang lepas, saya balik Mentakab...
Drive sorang-sorang...
Dari Putrajaya ke Mentakab...
En Keluang kena pergi kursus 3 hari...
Dari hari Khamis sampai hari Sabtu...
Malam Jumaat lepas tinggal sorang-sorang kat rumah...
Sunyi dan sepi tanpa suami di sisi...
Chewaaahhh...!!!
Hahaha...

Kenapa saya begitu tekad nak balik...???
Walaupun En Keluang tak ada...
Sebab saya nak menghadiri majlis kahwin kawan baik saya pada hari Sabtu lepas...
Errrmmm...???
Kawan baik sangat ke...???
Baik la jugak...
Plus kami sedara ok...
Hehehe...
Rumah kami pun tak jauh...
Tak sampai 50 langkah dah sampai...

Kalau ikut kan hati...
Memang tak berani nak drive jauh-jauh di saat perut dah macam ni...
Risau dengan diri sendiri...
Risau dengan keadaan baby...
Semua orang tak bagi saya drive sorang...
Tapi, apakan daya...
Saya rasa sangat bersalah kalau tak menghadirkan diri ke majlis kahwin kawan saya tu...
Sebab masa saya kahwin dulu, dia antara orang yang banyak tolong saya...
Saya tak nak la jadi orang yang tak pandai nak kenang budi...
Masa majlis kita, orang datang meraikan...
Bila majlis orang, kita saja lari tak nak datang majlis orang itu...
Teeeeetttttt...!!!

Nak tunggu En. Keluang balik...
Confirm Sabtu malam baru sampai Mentakab...
Majlis pun dah habis...
Tinggal majlis untuk pengantin je la...
Ehem3...
Hahaha...

Jadi, dengan semangat yang kuat...
Saya gagahkan diri drive...
Alhamdulillah...
Selamat sampai...
Saya mintak half day hari Jumaat tu...
Dalam pukul 6 petang, dah selamat sampai Mentakab...
Saya bawak slow je...
Keselamatan saya dan baby itu penting ok...
En Keluang dengan ma orang yang paling risau...
Suruh janji macam-macam...
Jangan bawak laju lah...
Kalau penat kena berhenti la...
Pintu kereta kena kunci la...
Macam-macam...

Bila dah sampai, saya pun lega yang teramat sangat...
Syukur sangat-sangat sebab Allah permudahkan perjalanan saya...
Saya tak berhenti mana-mana pun...
Direct je drive sampai Mentakab...
Nasib baik jalan tak jam sangat...
Bila rasa sengal-sengal kat pinggang, saya selit bantal kecik kat belakang...
Sambil tu usap-usap perut...
 Sebab baby asyik gerak-gerak...
Baby macam paham...
Yang ibu dia tengah sorang-sorang dan perlukan teman...
Jadi, saya tak la rasa berseorangan sepanjang perjalanan tu...

Malam tu jugak saya pergi rumah kawan saya...
Hajat hati nak tolong ikat telur rebus kat bunga telur...
Tapi, semua dah siap...
So, saya tolong makan je lah...
Hehehe...

 Pagi Sabtu, awal-awal dah bangun...
Siap-siap nak pergi tengok akad nikah...
Alhamdulillah... Semua berjalan lancar...
Cuma tok kadi lambat sikit sampai...
Tu yang buat semua orang dah nerves pagi tu...

Lepas akad nikah, tunggu kawan-kawan lain sampai...
Pergi lagi sekali...
Ambik makanan, terus bawak lari makanan kat umah saya...
Memandangkan rumah kami memang dekat, kami makan je kat umah saya...
Senang...

Lepas makan...
Sekali lagi pergi majlis tu...
Kali ni dengan niat nak bergambar-gambar la pulak...
Hahaha...







Sila fokus pada perut saya yang dah boolat tu...
Dah 27 minggu...
Perut memang nampak besar...
Tapi baby kecik lagi...
Semua orang yang rasa perut saya, semua cakap macam tu...
Ada banyak lagi ruang dalam perut saya...
Silalah membesar dengan aman dalam perut ibu ye baby...

Malam tu, dalam pukul 7 baru En Keluang sampai Mentakab...
Dia naik bas dari KL pukul 5...
Nasib baik saya tak tunggu dia kan...

Nanti saya update hasil quilling yang saya buat malam Jumaat yang saya tinggal sorang tu...
Hehehe...

>>> Picture credit to Cicikgurl Pinky

2 comments: