Saya Bukan Yang Pertama...

Ok fine... Saya tau tajuk entry saya kali ini sangat pedih dan sedih... But, please chill out... Its not about saya dan En Keluang... Sebab saya memang dah lama tau saya bukan perempuan pertama dalam hidup beliau... Sebelum jumpa saya, dah ramai perempuan wujud dalam hidup beliau... Mak beliau, dan jugak 4 orang kakak beliau... Ramai kan...??? Hahahaha...

Ok... Kembali ke cerita asal... Awak mesti tau kan... Saya nak kahwin 27 May 2011... Seterusnya majlis resepsi pada hari esok nya iaitu 28 May 2011... Secara jujurnya, saya memang dah lama merancang untuk kahwin pada tarikh ini... (Kenapa...??? Sebentar lagi saya akan jawab ok...)

Dan secara jujurnya, saya sangkakan saya adalah orang pertama di antara kawan-kawan baik cium mulut masa sekolah saya yang akan berkahwin... But its totally wrong...!!!

Ini geng saya masa sekolah... Sampai sekarang pun masih geng... Tapi mungkin saya dah duduk jauh dan umur pun makin meningkat, maka kurang sikit keakraban antara kami... Tapi kami tetap ok... Kami semua 11 orang... Tapi dalam gambar cuma 10... Sebab yang sorang lagi tukang ambik gambar... Hahaha... Dan satu lagi, jodoh untuk kami ni liat sikit... Tahun lepas dan lepas-lepas lagi, ramai kawan-kawan satu batch masa sekolah dah kahwin... Tapi, dalam geng kami tak ada seorang pun lagi yang ada ura-ura nak kahwin... Bukan tak ada pasangan... Tapi, macam saya cakap la... Jodoh kami liat sikit... Kawan-kawan lain dah ada anak... Tapi kami kahwin pun tak lagi...

Hari ni... Akhirnya...!!! One of my kawan baik dah selamat jadi isteri orang... Majlis resepsi hari Ahad ni...

Picture oleh : fareenidea.blogspot.com 

*Sangat cantik gambar yang beliau ambil... Tak percaya sila pergi lawat blog beliau... 

Tahniah Amy & Amin... Story love yang bermula dari form 4 ni telah disatukan dengan sah pada petang tadi... 8 tahun menyulam cinta... Berbaloi bila akhirnya bersatu kan...??? Amy, awak dah bawak virus... Lepas ni berderet-deret la yang akan berjangkit virus ni... Termasuk saya... Hahaha... Btw, Amy adalah orang pertama... Jadi saya bukan yang pertama lagi...

Saya akan jadi orang kedua ke...??? No... No... No... Mengapakah...??? Sebab, ada seorang lagi kawan saya akan berkahwin awal bulan May ni...

Picture dari FB Eylin sendiri...

Eylin dan Sulhi pilih tarikh 07 May 2011... 20 hari sebelum tarikh akad nikah saya... Story love Eylin sama macam saya... Baru kenal, terus bercinta lansung merancang untuk berkahwin... Pengalaman pahit sebelum ini mungkin telah mengajar beliau untuk menjadi lebih matang untuk membuat keputusan... Tahniah Eylin... Tinggalkan kisah luka yang lalu... Ciptakan sebuah kisah yang baru...

Dan akhirnya, saya jadi orang ketiga dalam geng saya yang akan menamatkan zaman bujang... Jauh lansung dari tanggapan saya bahawa saya akan jadi yang pertama... Virus yang Amy bawak ni jugak berjangkit kepada kawan-kawan yang lain... Selepas saja habis majlis resepsi saya pada hari Sabtu, seorang lagi kawan baik saya bakal jadi isteri orang... Rumah dah lah sekangkang kera je dari rumah saya... Hari majlis nanti, konopi saya memang akan bercantum dengan konopi majlis beliau... Cuma majlis resepsi beliau diadakan pada hari Ahad... Orang-orang taman saya ni pun cakap kami kahwin secara marathon...Bersambung-sambung majlis... Hahaha... Nak buat macam mana kan...??? Mungkin itulah masa yang dah ditetapkan Allah untuk kami bertemu jodoh...

Actually, orang selalu tanya dan terus bagi jawapan sendiri kepada saya... "Kenapa nak kahwin pada tarikh 27 May 2011...??? Sebab cuti sekolah ye...???"

Noppp...!!! Bukan pasal tu ok... The answer is so simple... Tarikh tu jatuh pada hari Jumaat... Penghulu segala hari... Memang dari dulu, saya dah niat nak akad nikah pada hari Jumaat... Dan tarikh itu juga adalah aniversery pertama kami... Pada 27 May 2010, kali pertama saya dan En Keluang bersua muka... Sebelum ni kami sekadar kawan dalam FB... Kerana dia merupakan kawan satu ofis kepada seorang lagi kawan baik saya... Jadi, bila kawan saya tu post status atau gambar... Kami selalu komen bersama... Secara tak lansung, kami berkawan...

Dan pada suatu hari... 27 May 2010... Saya mintak tolong beliau belikan tiket bas untuk saya pulang ke Pahang... Masa tu saya masih tak ada CCR... Jadi, bas merupakan kenderaan penting untuk saya ketika itu... Ofis beliau dekat area Pekeliling saja... Biasanya, kawan baik saya tu yang belikan... Tapi, masa tu beliau dah berhenti kerja... Sebab nak balik kerja kat Temerloh... Dia pun suruh mintak tolong dengan En Keluang... Saya segan... Sebab saya dengan En Keluang cuma kawan dalam FB je... Tapi, saya beranikan jugak mintak tolong dengan beliau... Sebab kalau tak beli awal, tak ada can la nak naik bas... Dan beliau sanggup... Saya suruh beliau beli dan tinggalkan saja tiket tu kat kaunter... Tak nak menyusahkan beliau untuk tunggu lama-lama kat Pekeliling tu... Almaklumlah, Putrajaya ke Pekeliling bukan nya dekat ye... Tapi beliau sanggup tunggu... Saya pun on saja lah...

Sampai saja kat Pekeliling, saya cari kelibat beliau... (Cheh...!!! Macam pernah tengok muka je...) Tak ada... Saya terus call... Beliau kata sekejap... Saya terus tunggu... Beliau telefon pulak... Tanya saya kat mana... Saya kata saya kat tepi bas... Beliau kata, beliau jugak  kat tepi bas... Saya cari beliau dikalangan umat manusia yang sangat ramai pada petang itu... Lantas, mata saya terpaku pada satu susuk tubuh... Ya...!!! Saya yakin itu orangnya... Saya panggil beliau...!!! Saya dah lupa saya panggil nama apa... Azmi atau Keluang Man... Hahahaha...

Saya ambik tiket yang beliau belikan... Saya dah tak ingat tiket tu pukul berapa... Tapi yang pasti. saat beliau memberikan tiket itu kepada saya, bas untuk tiket saya tu dah bersedia nak bergerak... Jadi, saya seperti kelam kabut nak naik bas... Dan beliau pun seperti tak mahu lama berada di depan saya tu... Saya keluarkan purse untuk bayar tiket tu... Tapi beliau kata tak payah bayar... Dan beliau terus hilang dalam orang ramai...

Saya naik bas... Tiba-tiba hati terdetik... Kenapa beliau pergi begitu cepat... Beliau dah tak nak kawan dengan saya ke...??? Mungkin saya ni tak cantik kot... Sebab tu beliau tak nak tunggu lama-lama dengan saya... Sebab nanti orang lain ingat saya makwe beliau... Malulah beliau... Bas pun bergerak perlahan meninggalkan kawasan Pekeliling...

Dan ketika itu, telefon saya berbunyi... 1 message recieve... Saya tengok nama beliau... Sekali  lagi saya lupa apa ayat dalam message beliau tu... (Sila bakor saja saya... Semua benda nak lupa...) Kalau tak silap, beliau tanya bas dah gerak ke belum... Saya pun reply... Sepanjang perjalanan saya ke Pahang, ditemani oleh message dari beliau... Message bunga-bunga cinta yang baru nak berputik...

Sampai rumah, on komputer... Sambung dalam FB pulak... Akhirnya, beliau mengesahkan rasa suka beliau pada saya... (Suka ya... Bukan cinta...) Dan saya jugak merasakan seperti itu... Entah bila masa kami declare untuk menjadi pasangan kekasih... Tau-tau saja... Kami rapat sehinggalah beliau ajak saya kahwin... Hey, sila marah saya lagi... Saya tak ingat bila kali pertama beliau ajak saya kahwin... Sebab banyak kali sangat beliau cakap pasal kahwin... Hahaha...

Jadi, itu saja kisah permulaan percintaan kami... Dari suka menjadi cinta... Lepas tu bertunang... Dan insyaAllah, akan bernikah... Walaupun tak ada declaration secara sah yang dibuat melalui mulut dan message... Tapi hati dah men'declare'kan secara sendirinya... Dan itu semua bermula dari 27 May 2010... Jadi, sudah tau kan kenapa tarikh tu amat penting untuk saya dan En Keluang...

Dan insyaAllah... Setahun selepas kami bertemu muka... Kami akan bertemu jodoh pula... Doakan kami...

>>> Entry ini dibuat pada malam tadi... Tapi, saya boleh tertidur... Entah bila masa saya tidur... Saya pun tak sedar... Nasib baik laptop ni tak jatuh katil... Bangun-bangun saja terus on semula laptop... Sambung entry ni... Hahahaha...