KiSaH BeNaR SeBaGai iKhTiBaR UnTuK SeMuA...-PaRt 2

Sambungan kisah sebelum ini...

Terdengar suara En Keluang seperti orang yang sangat dalam kekalutan... Setiap perkataan beliau semakin tidak teratur... Dan asyik tergagap-gagap... Saya menenangkan beliau... Tapi, hati saya begitu kuat mengatakan ada perkara buruk yang terjadi kepada beliau...

Setelah beliau agak tenang dan waras... Barulah beliau menceritakan satu persatu perkara kepada saya...

En Keluang : Tadi, masa saya balik, hujan... Lepas tu... (Saya tiba-tiba menyampuk...)

Saya       : Dah tau hujan kenapa balik jugak...??? Kan saya dah pesan kalau hujan, tak payah la balik...

En Keluang : Tadi kat ofis tak hujan lagi... Separuh jalan baru hujan... Saya berhenti bawah fly over... Saya ingat nak tunggu hujan reda sikit baru gerak semula...

Saya       : Habis tu... Kenapa saya call tak angkat...???

En Keluang : Lepas tu ada tiga biji motor datang... Lima orang 'keling' turun dari motor... Saya ingatkan diaorang nak berteduh jugak... Tapi, diaorang terus pergi kat saya... Dengan pakai helmet lagi, diaorang keliling saya... Sorang lagi tu dah keluarkan pisau rambo terus letak kat pinggang saya...

Saya       : Ha...??? Awak ok tak...??? Luka tak...??? (Saya dah rasa bersalah sebab saya dah start marah-marah tanpa tau punca sebenar...)

En Keluang : Saya ok... Tapi duit dah tak ada...

Saya       : Ya Allah...!!! Purse...??? Kad bank...??? Diaorang ambik tak...???

En Keluang : Tak... Diaorang suruh keluarkan duit... Saya bagi diaorang purse saya je... Diaorang ambik RM 150 tu yang... Lepas tu sekali dengan duit yang saya selit-selit kat purse... (En Keluang memang suka selitkan duit-duit lebih dalam purse...)

Saya       : Tak apa lah... Duit tu tak kisah la... Awak tu ok ke tak...??? Ada luka-luka tak...??? (Masa ni saya dah menangis teresak-esak...)

En Keluang : Tak ada... Nasib baik awak tak call saya bertubi-tubi macam yang awak selalu buat tu... Sebab tadi diaorang minta handphone... Saya keluarkan handphone Nokia awak tu... (Handphone Nokia saya murah je... Sudah la murah yang lama pulak tu... Sekarang saya dan En Keluang pakai Sony Ericsson Hazel...) Saya tak keluarkan handphone Sony ni... Nasib baik diaorang tak selongkar bag saya... Kalau tak mesti jumpa handphone Sony... Dan nasib baik awak tak call... Kalau tak kantoi macam tu aje...

Saya        : Dah buat report polis belum...??? Ingat tak no plat motor tu...??? Muka keling tu awak nampak tak...???

En Keluang : Kaki saya dah terketar-ketar awak... Saya dah tak ingat dah nak tengok no plat tu...

Saya        : Kenapa awak berhenti kat situ...??? Dah tau tak ada orang... Tak payah la berhenti kat situ... Redah je lah hujan tu... Macam tak pernah redah hujan je... (Masih ada hati nak marah En Keluang...)

En Keluang : Mana la saya tau nak jadi macam ni awak... Selalunya ramai orang yang berteduh ket situ... Mungkin dah lambat sangat kot... Dah tak ada orang sangat...

Saya        : Tak apa lah... Awak kat mana ni...??? Dah sampai rumah...??? Pergi mandi dulu... Solat...

En Keluang : Belum... Saya kat bawah lagi ni... Baru parking motor... Nak naik la ni... Jap lagi saya call semula ye... Saya nak naik lif ni...

Selepas itu memang beliau call saya semula... Kali ni saya tak perlu menunggu lama... Kemudian, saya suruh beliau mandi... Seterusnya solat... Supaya semangat beliau kembali... Saya ambik masa ketika beliau buat perkara-perkara tersebut untuk menelefon ma...

Saya beritahu ma satu persatu kisah yang terjadi... Ma berkali-kali beristigfar... Dan bersyukur kehadrat Illahi... Kerana En Keluang tidak diapa-apa kan... Bersyukur jugak... Kerana keling-keling itu tidak bertidak lebih jauh dengan mengambil kad bank dan ic atau paling teruk terus merampas motor En Keluang...

Ma suruh En Keluang minum air masak dan selawat tiga kali... Mudah-mudahan semangat beliau pulih... Kerana menurut ma... En Keluang tentu dalam keadaan trauma... Ma jugak janji yang dia akan menelefon En Keluang sebentar lagi...

En Keluang sudah bersemangat sedikit selepas mandi dan solat... Tapi dia seperti mahu demam... Mungkin sangat terkejut dengan musibah yang menimpa dirinya... Tak lama lepas tu ma menelefon beliau... Habis je bercakap dengan ma... Saya suruh beliau tidur... Saya siap pesan pada beliau, kalau tak boleh tidur... Sila lah call saya... Saya sentiasa menunggu...

Bersambung...